10 mei 1940, donkere wolken pakken zich samen boven West-Europa en ook Nederland wordt onder de voet gelopen door de Duitse troepen. Ondanks hevige tegenstand. Het was de bedoeling van de Duitsers de koningin zo snel mogelijk gevanen te nemen. Alleen is dit niet volgens plan verlopen.

Op de vroege ochtend van 13 mei werd door de Nederlandse opperbevelhebber, Generaal Winkelman, de koningin de raad gegeven Den Haag zo snel mogelijk te verlaten. Eerst was het de bedoeling om naar Zeeland uit te wijken omdat daar de Duitsers nog niet waren doorgedrongen. Toen zij op weg waren naar Zeeland werd de boodschap ontvangen dat Breskens gebombardeerd was. De Engelse bevelhebber kon niet anders doen dan de koers te veranderen naar Groot-Britannië. Daar zette ze haar voet aan wal. 

Regelmatig hield koningin Wilhelmina redevoeringen via de radio om Nederland moed in te spreken. Daar al heel snel bleek dat de Nederlandse Defensie tegen het wrede geweld van de Duitse overmacht niet bestand was, werd op 14 mei 1940 de wapenstilstand getekend. Dat de Duitsers nog niet van het Nederlanddse volk af waren bleek later uit de tegenstand van de Nederlanse verzetsgroepen. De totale Duitse onderdrukking begon op 18 mei 1940, nadat overal de wapens klaar lagen. Het Nederlandse volk was nog niet vergeten hoe wreed Rotterdam gebombardeerd was en hoe fel de koningin achtervolgd werd De Duitsers begonnen op grote schaal met het wegvoeren van levensmiddelen: textiel, grondstoffen en machine(onderdelen). Alles wat Jood was moest het ontgelden. Duizenden werden vermoord. Maar niet alleen de Joden moesten het ontgelden ook Nederlandse jonge mannen werden opgeroepen om in Duitsland te gaan werken. Heel veel verzetten zich ertegen en doken onder. Regelmatig werd Londen door de Duitse luchtmacht gebombardeerd. Tot drie keer toe moest de koningin haar huizen waarin zij woonde ontruimen. Zij stond de gevaren door en zag het als haar plicht om in het belang van haar volk in Londen te blijven. Voortdurend had de koningin contact met haar ministers, de leiders van het Nederlandse vloot en het Nederlandse leger. Maar ook met andere dappere mannen en vrouwen die probeerden belangrijke berichten door te geven soms met gevaar voor eigen leven. Daaronder waren ook Engelandvaarders (zo noemde men de mensen die in de Tweede Wereldoorlog vanuit bezet gebied naar Engeland uitweken). koningin Wilhelmina ontving die in haar eenvoudige Londense woning. De Engelandvaarders kwamen soms met tien tot twintig personen tegelijk. Maar alleen zij, die bijzondere berichten bij zich hadden, sprak ze onder vier ogen.

Ook prins Bernhard maakte zich nuttig in de oorlog. Hij kwam steeds in Engeland om alles met de koningin door te spreken. Hij stond steeds in nauw contact met de strijdkrachten. Hij was voor de Engelandvaarders en alle andere strijders een vriend maar ook een iemand waar je altijd terecht kon met je vragen ook stond hij steeds weer voor ze klaar. Hij bezocht vaak de verre fronten per vliegtuig. Vliegen trok hem heel erg aan en daarom wilde hij opgeleid worden voor piloot. Zijn vliegbrevet haalde hij zonder problemen op de vliegschool van de R.A.F. in Hatfield. Met dat alles was het leven voor hem ook moeilijk want ook hij was gescheiden van zijn gezin. Prinses Juliana woonde met haar kinderen alle jaren van de oorlog in Canada. Daar is prinses Margriet geboren op 19 januari 1943. De bezoeken van prins Bernhard, soms ook met Wilhelmina, aan Canada waren fijne dagen voor prinses Juliana. Zij leefde daar in rust en vrede zonder gevaar voor de vijand.

De bezoeken van koningin Wilhelmina aan Canada waren niet alleen om enkele gelukkige dagen of weken bij haar kinderen door te brengen maar ook om besprekingen te voeren met leiders van bevriende landen o.a.  met Mackenzie King, de minister president van Canada en Franklin D Rooseveldt de president van de V.S. Daar bracht ze de noodzakelijkheid om hulp voor haar land naar voren. In Washington sprak de koningin de Amerikaanse volksvertegenwoordiging toe, daarbij vroeg ze aandacht voor de onderdrukte volken en die te bevrijden en door met z’n allen de macht van Duitsland te breken. Allebei de reizen naar Amerika waren een onderbreking van haar dagen die ze in Londen door bracht.

In Londen hield koningin Wilhelmina redevoeringen via de radio waarin ze Nederland aanmoedigde tot de wil van overwinning. Iedereen die vooraanstond in de strijd voelden dat de koningin hun gevaar begreep. Daarom sterkte iedere toespraak hen weer ook was er geen gevoel meer van afstand. Maar dat wist de bezetter ook en daarom gaven de Duitse machthebbers bevel om de radio’s in te leveren. De mensen in Nederland wilden dit niet en heel veel radio’s werden verborgen. Zo werd wat ze gehoord hadden, door de mensen die een radio hadden, door verteld of door de illegale pers getypt of gedrukt en verspreid. Op deze manier leefde de koningin mee met haar volk. Zo werkte ze voor de bevrijding.

D-day 6 juli 1944 we dachten dat we er waren toen Dolle Dinsdag aanbrak. Toen volgde Arnhem en de bevrijding van het Zuiden. Toen kwam de Hongerwinter. Maar toen de bevrijders werden binnengehaald en de Duitsers weg sloften dachten de mensen dat het leven onmiddellijk weer zijn normale gangetje zou nemen. Maar 1 ding was weer zo als het was: het vorstenhuis kwam weer terug.

Al snel werd Nederland weer opgebouwd.  De zware verantwoordelijkheid tijdens de oorlog, het medeleven met Nederland, en de wederopbouw van Nederland hadden heel van Wilhelmina gevraagd. Aan het einde van 1947 moest ze rust nemen. Heel Nederland leefde met haar mee. Maar gelukkig na een paar weken rust kan ze weer verder met haar taak. Een belofte, een eed die ze 50 jaar heeft volgehouden.